نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 850 )                                                                           

ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)

  ( قسمــت ششــم )

راه تـوفیـــق

جزء دوازد هــم صفحــه 223 آیه 17 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

أَفَمَن کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ  وَ مِن قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَ رَحْمَةً

أُوْلَئِکَ یُؤْمِنُونَ  بِهِ وَ مَن یَکْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ  تَکُ فِی مِرْیَةٍ مِّنْهُ

إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ وَ لَکِنَّ  أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یُؤْمِنُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

آیا کسى که از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است؟ و شاهدى از [خویشان] او پیرو  آن است؟

و پیش از وى [نیز] کتاب موسى راهبر و مایه رحمت بوده است ، [دروغ مى‏ بافند]

آنان [که در جستجوى حقیقت‏ اند] به آن مى‏ گروند ، و هر کس ازگروه ‏هاى [مخالف] به آن کفر ورزد

آتش وعده ‏گاه اوست ، پس در آن تردید مکن کهآن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است]

ولى بیشتر مردم باور نمى‏ کنند

 تفسیر ادبی و عرفانی :

حیات دنیـــــــا دیگر است و زینت دنیـــــا دیگر ،

زینت دنیــــــــا ، حبّ شهـــــــــــوات ،

و حیـــات دنیـــــا ، کراهت مرگ و بیم از آن است ،

شهوتی بر کمـــــــــال و غفلتی بی نهایت !

و از حیات طیّب که زندگانی دوستان است بی خبــــــر !

و این حیـــــات غافـــــــلان است که در تاریکــــــــی اند ،

و حیـــــات عارفــــان در روشنائی آشنـــــــــائی ،

بر نـــــور دیـــــــن و روح یقیــــن است ،

که به راه توفیـق رفته ، و به مقصد تحقیق رسیده ،

و دل هاشان از تفرید و تجرید عمـارت یافتـــه .

این بیّنــــــه به زبـان اهــــــل اشــــارت ،

تخـــــم درد عشــــــــــق است ،

که در عهد ازل در دل های دوستـــان خود ریخت ،

نهـــــــاد ایشان ، خــــــــاکی خــــــــوش بود ،

کـــــــــــه در زمــــــــــان آفـــــــرینــش ،

آدم (ع) از نــــــــوع پـــــاک آن برآمــــــده ،

قابل قبـــــول تخــــــــــم عشق آمده ،

پس آفتــاب الوهیت بر آن تافت ،

تا پرورشی تمـــــام یافت ،

گُل اُنس بشکافت ،

نسیــــم سعـــادت وزیدن گرفت ،

و محــل نظـــر الاهیّت شد .

او شب ها خفته و خدای همواره او را نگهبان ،

اگر از جاده ی حقیقت یک بار میلی کند ،

یا در هــــوای بشریت پروازی نماید ،

از عالم غیب و جهان لاریب ،

نــــــدا آیـــــــد کـــــه :

به سوی خدایت بــــاز گرد !

یک بـــازِ هــــــوا گرفتــــه بــــاز آی و مـــرو

کز رشته ی تـو سری در انگشت من است

دریای فنـــــا

کـــــــاش ، روزى به سـر کوى تـو ام منزل بود

کــــه در آن شـــــــادى و اندوه ، مـــراد دل بود

کـــــــاش ، از حلقـه زلفت ، گرهى در کف بود

کــه گـــــــره بـــــازکن عقـــــده هـر مشکل بود

دوش کـــز هجر تو دلْ حالت ظلمت کده داشت

یاد تو ، شمـــــع فـــــــروزنــــــده آن محفل بود

دوستـــان مـــى‏ زده و مست و ز هوش افتــاده

بى نصیب آنکه در این جمع ، چو من عاقـل بود

آنکه بشکست همه قید ، ظلوم است و جهـول

وآنکه از خویش و همه کــون و مکان غافل بود

در بـــر دلشــــدگان ، علمْ حجاب است ، حجاب

از حجاب آنکه بـرون رفت ، به حـــق جاهــل بود

عاشــــق از شوق به دریاى فنـا غوطه ور است

 بی خبــــر آن کـــه به ظلمتـــکـده ساحـــل بود

چـــــون به عشق آمـــدم از حوزه عرفان ، دیدم

آن چـــــه خــواندیم و شنیدیم ، همــه باطل بود

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 105 ]